Bromo actieve vulkaan

Hoi!!

Zaterdag 7 oktober: onze trip naar Bromo, een actieve vulkaan, 2392 meter hoog in Oost-Java. Laatste keer uitgebarsten in 2016, deze rookt dan ook nog steeds! Om er te komen hadden we eerst een lange weg te gaan. Van Surabaya naar Mount Bromo = ongeveer 3 uur rijden. We werden om een uur of 21.00 opgepikt door twee heren; een niet engelse sprekende chauffeur en een klein beetje engels sprekende vriend van de familie... Het gaf mij tijd om een kleine observatie te doen (what else?!)

Wat is hier allemaal normaal in het verkeer? ;)
- Met je lichten knipperen naar andere auto's (het lijkt te betekenen, schiet eens op, ga eens aan de kant, pas op ik haal je NU in)
- ‎Spookrijden
- Elkaar rechts en links inhalen met weinig ruimte ertussen, gewoon doen!
- ‎en dan toeteren omdat je er langs wil..
- ‎er staan wel witte strepen op de weg, maar die gebruik je hier gewoon niet.
- ‎Brommertjes met drie mensen erop waaronder een baby, meestal zonder helm.. Ouders met helm!
- ‎Andrew die gewoon elke rit kan slapen :P
- ‎Motoren, brommertjes, fietsen, auto's, vrachtwagens en overstekende voetgangers op eenzelfde weg..
- ‎Ambulance in de file
- Oorverdovend geluid bij stoplichten
- gebruik maken van uber of grab (particuliere taxi's) Heel handig en goedkoop trouwens.
- ‎Over die motoren: daar zit je natuurlijk op in korte broek met slippers op..
- Over die brommers: lange broek, dichte schoenen, overhemd en jas aan. Het is toch niet warm genoeg hè.....
- ‎maargoed dit is allemaal minder erg dan die 36uur durende file in Jakarta een paar jaar geleden.

Eenmaal aangekomen bij de meeting point hadden we nog een paar uur te spenderen... We zouden om twee uur 's nachts worden opgehaald door een Jeep om de rest van de tocht naar boven te komen.
Eenmaal in de Jeep was het nog een uur ongeveer om boven te komen. Een indrukwekkende tocht (bedenk dat het allemaal in het donker was)
De jeep kraakte en piepte en was dan ook van 1981 :) De chauffeur vond ik al helemaal fantastisch, sprak goed engels en wist veel te vertellen over de omgeving, route etc. Hij leek erg relaxt (doet dit waarschijnlijk elke dag ;) ). Maakte rustig alle haarspeldbochten, haalde langzame chauffeurs in en negeerde eenrichtingsweg borden... Want ja, die route was sneller en het was ten slotte 2.00 uur 's nachts.
Bedenk je daarnaast dat het zaterdag was en meer mensen hetzelfde idee hadden, lees: het was ontzettend druk).

Eenmaal boven was het nog een klein stukje lopen naar meerdere uitzichtplekken. We stonden daar rond 3.30 en rond 4.00/430 kwam het eerste zonlicht tevoorschijn. We hadden dus geen idee hoe het eruit zou zien in daglicht en langzaam werd het landschap zichtbaar. Ik vond dit zo'n bijzondere ervaring. Ik denk niet dat ik ooit zoiets moois heb gezien. Wat we steeds al zagen was een indrukwekkende rookpluim en we dachten al dat het van de vulkaan was, maar langzaam werd dit ook zichtbaar. Oh wat mooi!! Het was net een maandlandschap. Zie foto's!!!
Achter Mount Bromo zie je een grotere berg, dat is mount Semeru, 3676 meter hoog. Op één van de foto's zie je dat deze ook actief is, ongeveer elk uur zucht hij een rookpluim uit.

Langzaam werd het steeds lichter en uiteindelijk kreeg we het steeds kouder... (boven op de berg he)..Dus we zijn weer naar de chauffeur en jeep gelopen en die bracht ons naar mount Bromo. Aan de voet van de vulkaan kon je ervoor kiezen met paard of te voet de vulkaan te beklimmen... Wij vonden die paarden er zo zielig en vermoeid uitzien dat we zijn gaan lopen. Was niet ver, het, begon al wel warm te worden. Het laatste stuk van de tocht besloeg een 250 treden tellende trap. Goed te doen, alleen er stonden zoveel mensen op dat we steeds stil stonden.
Eenmaal boven hoorden we ineens de vulkaan. Deze maakte heel veel geluid, het lijkt een beetje op onweer. Een hele bijzondere ervaring was om dit te horen, in de krater te kijken en steeds wolkpluimen omhoog te zien vliegen. In de krater zag het er een beetje groen/geel uit. Wat een bijzonder natuurgeweld op mee te maken. Ik denk dat ik er uren had kunnen blijven staan kijken, maar de drukte en hoogte werden mij een beetje teveel, terwijl Andrew vrolijk over de bergrand liep. Hij haalde me over om een stukje verder te lopen, maar je kon je bijna nergens aan vasthouden en het idee om in de vulkaan te vallen vond ik te eng, dus ik durfde bijna niet meer terug (nu lach ik erom), maar toen was het behoorlijk angstig...
We waagden langzaam onze tocht door de drukte weer naar beneden, waar de chauffeur kalm op ons stond te wachten. Hij vertelde dat de volgende stop bij de Savanne zou zijn waar er gelig/groen gras te zien was. Toen we daar waren aangekomen wees hij een stuk van het landschap aan het verwees naar een film, maar we konden het niet goed verstaan. Eenmaal daarheen gelopen stond er een bord bij met teletubbies...... Oh die film bedoelde hij.. en ergens snapte we de vergelijking wel. Al met al was deze hele trip een bijzonder mooie ervaring!

Nou het plan was om nu in Yogjakarta te zijn. Helaas is Andrew ziek geworden :( Waarschijnlijk een combinatie van verkouden zijn, lactose probleem en een nacht overslaan vanwege Bromo. Hij had gisternacht 40 graden koorts, dus dat was even spannend. Nu gaat het wel weer, hij heeft vandaag zelfs even gedobberd in het zwembad. Maar nog even tijd nodig om op te knappen. Hij heeft nog last van een vervelende hoest. Morgen hakken we de knoop door en beslissen we of we eind deze week naar Manado reizen om te duiken.

Tot later!